تهویه مطبوع (به انگلیسی: HVAC) مخفف عبارت Heating, Ventilation, and Air Conditioning است که به سیستم ها و فناوری های مرتبط با گرمایش، تهویه و تبرید محیط های داخلی اشاره دارد. هدف اصلی تهویه مطبوع ایجاد شرایط بهینه ی محیطی در داخل ساختمان ها و فضاهای بزرگ (نظیر ادارات، ساختمان های مسکونی، هتل ها، بیمارستان ها، مراکز خرید و غیره) است تا افراد در آنجا به طور مداوم از شرایط راحتی برخوردار باشند.

سایت شماره یک:

 

 

تهویه مطبوع شامل سه عنصر اصلی است:

گرمایش (Heating): این بخش مسئول افزودن گرما به محیط است تا در طول فصل های سرد سال، دمای مطلوب را فراهم کند.

تهویه (Ventilation): این بخش مربوط به تعویض هوا در داخل ساختمان است. تهویه مطبوع از هوای تازه بیرون استفاده می کند و هوای کثیف و باکتری ها را از داخل ساختمان بیرون می برد. همچنین، تهویه به اندازه کافی اکسیژن را برای ساکنین فراهم می کند.

تبرید (Air Conditioning): این بخش مربوط به کاهش دما در طول فصل های گرم است. سیستم های تبرید از روش های مختلفی مانند استفاده از کمپرسورها، مبدل های حرارتی و مایعات خنک کننده برای خنک کردن هوا استفاده می کنند.

استفاده از تهویه مطبوع در ساختمان ها و فضاهای بزرگ به دلیل اهمیت آسایش و بهداشت افراد که در آنجا زندگی می کنند یا کار می کنند، بسیار حائز اهمیت است. همچنین، این سیستم ها به بهبود کارایی انرژی ساختمان ها نیز کمک می کنند و تاثیر مثبتی در محیط زیست دارند.

انواع روش های تهویه

روش های تهویه مطبوع می توانند بسیار متنوع باشند. در زیر، نمونه هایی از انواع روش های تهویه مطبوع ذکر شده است:

تهویه طبیعی: در این روش، برای تعویض هوای داخل ساختمان از جریان هوای طبیعی و باد استفاده می شود. این روش معمولاً مناسب برای مناطقی با آب و هوای ملایم و جریان هوای خوب است.

تهویه مکانیکی: در این روش، برای تهویه از سیستم های مکانیکی مانند فن ها و مجاری هوا استفاده می شود. این روش اجازه می دهد که هوا به طور مستقیم از خارج ساختمان به داخل و برعکس جریان یابد. مانند ایرواشر و چیلر هوا خنک ها.

8

تهویه مطبوع مبتنی بر زمین: این روش بر اساس استفاده از انرژی گرمایی زمین است. خنک کردن یا گرم کردن هوا با انتقال حرارت با زمین به عنوان یک منبع پایدار انرژی انجام می شود.

سیستم‌های VRF (Variable Refrigerant Flow): این سیستم ها از یک منبع مشترک برای گرمایش و سرمایش استفاده می کنند. هوا به طور متغیری با یک مایع خنک کننده در ارتباط است.

سیستم های پنهان: این سیستم ها برای تهویه مطبوع در ساختمان ها با فضای محدود استفاده می شوند. داکت ها و سیستم های تهویه مخفی در دیوارها یا سقف ها نصب می شوند تا به صورت مخفی هوا را تهویه کنند.

سیستم های آبی: این سیستم ها برای گرمایش و سرمایش از آب به عنوان یک منبع حرارتی استفاده می کنند. آب به عنوان یک ماده خنک کننده استفاده می شود و با انتقال حرارت بین سیستم و هوا، دمای مطلوب را ایجاد می کند.

سیستم های تهویه مرکزی: این روزها با پیشرفت فناوری ها، سیستم های تهویه مطبوع مرکزی و اتوماتیک با قابلیت کنترل هوشمند از راه دور و تنظیمات بهینه برای صرفه جویی در انرژی و هزینه ها ساخته می شوند.

همچنین، روش های تهویه مطبوع می توانند ترکیبی از این روش ها باشند و بسته به نیازها و منطقه ای که ساختمان در آن قرار دارد، انتخاب می شوند.

هواساز هایژنیک بهداشتی

هواسازهای بهداشتی یا هواسازهای هایژنیک به انگلیسی : Hygienic Air Handlersسیستم هایی هستند که برای تهویه مطبوع در بخش هایی با نیاز به استانداردهای بهداشتی بالا و کنترل بهداشت و تعادل هوای داخل محیط های حساس مورد استفاده قرار می گیرند. این بخش ها ممکن است شامل بیمارستان ها، کلینیک ها، آزمایشگاه ها، صنایع غذایی، داروسازی، صنایع الکترونیک و غیره باشند.

9

مهمترین ویژگی های هواساز صنعتی بهداشتی عبارت اند از:

تصفیه هوا: این هواسازها با استفاده از فیلترهای مخصوص، هوای داخل ساختمان را از ذرات ریز، آلودگی ها، باکتری ها و ویروس ها تصفیه می کنند تا هوایی پاک و سالم در داخل محیط های حساس ایجاد کنند.

ضدباکتری و ضدویروس: هواسازهای بهداشتی از فناوری ها و مواد مقاوم در برابر باکتری ها و ویروس ها استفاده می کنند تا بهداشت و آسایش افراد را حفظ کنند و از انتشار عفونت ها جلوگیری کنند.

کنترل رطوبت: در بخش های حساس مانند بخش های پزشکی، کنترل رطوبت بسیار مهم است. هواسازهای هایژنیک قادر به کنترل و تنظیم رطوبت محیط هستند تا شرایط مطلوبی برای فعالیت های حساس ایجاد شود.

کنترل دقیق دما: این هواسازها قابلیت کنترل دقیق دمای هوا را دارند تا در هر زمان و در هر شرایط محیطی، دمای مطلوب را فراهم کنند.

عملکرد بی صدا: برخی از هواسازهای بهداشتی برای استفاده در بخش های حساس، صداهای کمی تولید می کنند تا کارکنان و بیماران را اذیت نکنند و از تداخل با فعالیت های حساس جلوگیری کنند.

هواسازهای هایژنیک به عنوان یکی از اجزای اساسی سیستم های تهویه مطبوع در بخش های حساس بهداشتی، نقش بسیار مهمی در حفظ بهداشت عمومی و کنترل عفونت ها دارند. این سیستم ها باید مطابق با استانداردها و مقررات بهداشتی معتبر طراحی و نصب شوند تا بهداشت و ایمنی افراد را تامین کنند.

نتیجه گیری

هواسازهای بهداشتی (Hygienic Air Handlers) ابزارهایی هستند که برای تهویه مطبوع در بخش هایی با نیاز به استانداردهای بهداشتی بالا و کنترل عفونت ها مورد استفاده قرار می گیرند. این سیستم ها از فیلترهای مخصوص برای تصفیه هوا استفاده می کنند و از فناوری ها و مواد مقاوم در برابر باکتری ها و ویروس ها ساخته می شوند تا هوایی پاک و سالم در داخل محیط های حساس ایجاد کنند.

هواسازهای بهداشتی قابلیت کنترل دقیق دما و رطوبت محیط را دارند تا شرایط مطلوبی برای فعالیت های حساس پزشکی ایجاد کنند. این سیستم ها باید مطابقت با استانداردها و مقررات بهداشتی معتبر طراحی و نصب شوند تا بهداشت و ایمنی افراد را تامین کنند.

هواسازهای بهداشتی معمولاً در بخش هایی مانند بیمارستان ها، کلینیک ها، آزمایشگاه ها، صنایع غذایی، داروسازی، صنایع الکترونیک و سایر مکان های حساس بهداشتی و کنترل عفونت ها مورد استفاده قرار می گیرند.

استفاده از هواسازهای هایژنیک، علاوه بر حفظ بهداشت عمومی و کنترل عفونت ها، می تواند به بهبود کیفیت هوای داخل محیط های حساس کمک کرده و از انتشار عفونت ها و بیماری ها جلوگیری کند. همچنین، این سیستم ها می توانند در افزایش کارایی و بهبود محیط کاری و زندگی افراد مؤثر باشند.

شرکت سارایئل نسیم تولید کننده سیستم های تهویه

 

تگ های مرتبط

ارسال نظر