روش اساسی درمان التهاب ریه در کرونا

یک مطالعه مشترک جدید توسط دانشگاه پردو ایالت ایندیانا و مؤسسه ملی بهداشت آمریکا نشان می‌دهد که چگونه یک متابولیت فعال ویتامین D در خاموش کردن التهاب در بدن در هنگام ابتلاء به عفونت‌هایی مانند کووید ۱۹ نقش دارد.

دکتر «بهداد افضلی»، سرپرست تیم تحقیق از مؤسسه ملی بهداشت آمریکا، گفت: «از آنجایی که التهاب در موارد شدید کووید ۱۹ یک دلیل اصلی برای عوارض شدید بیماری و مرگ و میر است، ما تصمیم گرفتیم نگاهی دقیق‌تر به سلول‌های ریه بیماران کووید ۱۹ داشته باشیم.»

به عنوان بخشی از این مطالعه، محققان سلول‌های ریه هشت فرد مبتلا به کووید ۱۹ را تجزیه و تحلیل کردند.

آن‌ها دریافتند که در این سلول‌ها، بخشی از پاسخ ایمنی به کروناویروس، افزایش یافته و التهاب در ریه‌ها را تشدید می‌کند.

پس از بکارگیری ویتامین D در آزمایشات لوله آزمایش، آنها کاهش التهاب سلول‌های ریه را مشاهده کردند.

سلول‌های T نقش مهمی در موارد شدید و خطرناک کووید ۱۹ ایفا می‌کنند و منجر به ایجاد پدیده‌ای اغلب کُشنده به نام توفان سیتوکینی می‌شوند.

دانشمندان دریافتند که در عفونت‌های طبیعی، سلول‌های Th۱، که زیرمجموعه‌ای از سلول‌های T کمکی هستند و با میکروب‌های درون سلولی مبارزه می‌کنند، از یک مرحله پیش التهابی عبور می‌کنند. در این مرحله بدن عفونت را پاک می‌کند.

مدت کوتاهی پس از آن، سیستم خاموش می‌شود تا وارد مرحله ضد التهابی شود. دانشمندان کشف کردند که ویتامین D نقش کلیدی در تسریع این انتقال دارد.

دکتر «مجید کاظمیان»، استادیار بیوشیمی و علوم رایانه در دانشگاه پردو، می‌گوید: «ما دریافتیم که در سلول‌های T سالم، فعال شدن برنامه ژن التهابی با فعال شدن سیستم ویتامین D در این سلول‌ها همزمان است.»

محققان این فرضیه را مطرح کردند که افزودن یک متابولیت ویتامین D داخل وریدی بسیار غلیظ به درمان‌های موجود می‌تواند به بهبود افراد کرونایی کمک کند. اما آنها هنوز این نظریه را در آزمایشات بالینی آزمایش نکرده‌اند.

محققان تاکید می‌کنند اگرچه نتایج جالب هستند، اما هنوز نمی‌توان با قطعیت گفت که ویتامین D برای پیشگیری یا درمان کووید ۱۹ مفید است یا جایگزینی مؤثر برای سایر روش‌های پیشگیرانه و مؤثر پیشگیری از کووید ۱۹، از جمله واکسن‌ها، ماسک‌ها، و فاصله گذاری اجتماعی است.

آیا آسیب ریه کووید ۱۹ قابل برگشت است؟

پس از ابتلا به فرم شدید کووید ۱۹، ریه‌های بیمار می‌تواند بهبود یابند. بهبودی از آسیب ریه زمان می‌برد. آسیب اولیه در ریه‌ها وجود دارد و به دنبال آن زخم ایجاد می‌شود. با گذشت زمان، بافت بهبود می‌یابد، اما ممکن است سه ماه تا یک سال یا بیشتر طول بکشد تا عملکرد ریه فرد به سطح قبل از کووید ۱۹ برگردد.

روند بهبود ریه به خودی خود می‌تواند علائمی ایجاد کند، همانطور که در شکستن استخوان پا، ماه‌ها به گچ احتیاج داریم. هیچ‌کس انتظار ندارد که ما بلافاصله با استخوان پای تازه ترمیم‌شده شروع به دویدن کنیم. در روند بهبود شکستگی و رشد مجدد عضلات، ممکن است بیمار احساس ناخوشایندی داشته باشد. در روند بهبودی ریه ها نیز ممکن است بیمار چنین احساس ناخوشایندی را تجربه کند .

پزشکان و بیماران هر دو باید برای ادامه درمان آماده باشند. پس از پایان همه‌گیری، گروهی از بیماران نیاز به مراقبت‌های جدید بهداشتی دارند. پزشکان، درمانگران تنفسی و سایر ارائه‌دهندگان مراقبت‌های بهداشتی باید به این بیماران کمک کنند تا حد ممکن عملکرد ریه خود را بازیابی کنند.