از ویژگیهای معماری قاجاری که در این بنا هم دیده میشود: تزیینات بینظیر، نورگیرها و چشماندازهایی موسوم به کلاهفرنگی (ساختمانهای تزیینی شاهانه که معماری آنها نیمی ایرانی و نیمی اروپایی است)، ستونها و سرستونهای دارای گچبری، درهای منبتکاری شده و پنجرههای ارسی است که هرکدام به نوبهی خود ذوق و هنر ایرانی را به نمایش میگذارند.
تمامی پنجرههای این خانه، ارسیهایی (پنجرههای مشبکی که بهجای گشتن روی پاشنه گرد به بالا میروند و در محفظهای که روی آن قرار گرفته جای میگیرند) هستند که با رنگهای قرمز، سبز و سفیدشان زیبایی خانه را دوچندان کردهاند.
با تغییراتی که در سال ۱۳۷۵ در خانه ایجاد شد و به نمایش درآمدن اسناد تاریخی انقلاب مشروطه، این موزه تاسیس شد. از جمله مجسمههای موجود در آن تندیس حسین خان باغبان، حاج علی دواچی، حاج علی ختایی، هوارد باسکرویل، کربلایی علی موسیو، شیخ علیاصغر لیلاوایی، علیاکبر دهخدا، زینب پاشا (تنها بانوی حاضر در صفوف مشروطهخواهان ) است.
در کنار این تندیسها، سلاح کمری ستارخان، فرش مشروطه، وسایل شخصی سران مشروطه، دستگاه چاپ ژلاتینی برای تکثیر شبنامههای دوره مشروطه، تصویر اسناد تاریخی انقلاب مشروطیت و فرمان مشروطیت را نیز میتوانید در این موزه بیابید. خانه مشروطه تبریز (موزه مشروطه) که اهمیت تاریخی زیادی دارد، در سال ۱۳۵۴ با شماره ۱۱۷۱ به ثبت ملی رسید و در سال ۱۳۶۷ توسط سازمان میراث فرهنگی خریداری شده است.