بهرام افشاری عاشق شد! | بهرام افشاری از عشق خود رونمایی کرد

بهرام افشاری بازیگر جوان کشورمان است.بهرام افشاری در 6 خرداد سال 1366 در همدان متولد شد. بهرام افشاری تاکنون ازدواج نکرده و مجرد است. بهرام افشاری حدود 2 متر (198 سانتی متر ) قد دارد. بهرام افشاری از سال 1382 کار تئاتر را در سطح آماتور در همدان آغاز نمود.

بیوگرافی بهرام افشاری

از سال 1382 کار تئاتر را در سطح آماتور در همدان آغاز نمود و به گفته خود بازیگری در تئاتر را بخاطر دور شدن از روزمرگی انتخاب کرد.

اما کم کم به این حرفه علاقه مند شد و در سال 1388 بزرگترین تصمیم زندگی خود یعنی هجرت از همدان به پایتخت - تهران و شرکت در کلاسهای بازیگری حمید سمندریان را گرفت.

با این مهاجرت و تغییر رویه خود را توانست خود را به سطح حرفه ای بازیگری نزدیک کرده و فعالیت خود را در زمینه تئاتر بیشتر کند.

قسمت اعظم فعالیت هنری او در تئاتر میباشد ؛ بطوریکه در طی چند سال اخیر اکثرا در جشنواره تئاتر فجر حضور پر رنگی داشته است.

فیزیک خاص بهرام افشاری

بهرام افشاری حدود 2 متر (198 سانتی متر ) قد داردو از اینرو در ابتدای ورود به عرصه بازیگری به خاطر قد بلند خود دچار عدم اعتماد به نفس شده بود و بخاطر همین حالت بازدارندگی از سوی خودش برایش ایجاد شده بود.

از طرفی اطرافیان و اهل سینما و تئاتر همیشه این مشکل بلندی قد او را مانعی برای پیشرفت وی میدیدند و روی این موضوع تاکید داشتند.

اما جالب است بدانید که برخی از کارگردانها از جمله منوچهر هادی که در ابتدا نظر مثبتی بر فعالیت بهرام افشاری در سینما را نداشتند بعد ها از وی در آثار خود در سینما استفاده کردند.

حضور بهرام افشاری در سینما

بالاخره او در سال 1392 با فیلم عصبانی نیستم ساخته ی رضا درمیشیان وارد سینما شد و پس از وارد شدن به این عرصه رنگ و بوی خاصی به فعالیت های خود داد.

به گفته بهرام افشاری در این تجربیات سینما و تلویزیون فیزیک و قد او همیشه باعث اختلاف بین عوامل همچون کارگردان و تهیه کننده ها برای انتخاب او در راستای بازیگری بوده است.

همکاری او با سیروس مقدم از نقش کوتاهی در پایتخت 2 شروع شد و پس از آن سریال علی البدل را با این کارگردان شروع کرد. اما اوج دیده شدن و محبوب شدن او با سیروس مقدم در پایتخت 5 در نقش بهتاش فریبا اتفاق افتاد ؛ بطوری که با اینکه وی اصلالت همدانی دارد اما به نحوی کارکتری مازندرانی به خود گرفت که گاها مخاطب این برداشت را دارد که بهرام افشاری اصالت شمالی دارد.

استایل خاص بازیگری بهرام افشاری

بهرام افشاری توانمندی خود را در ایفای شخصیت های مختلف را در کارنامه هنری خود ثبت کرده است . اگر آثار سینمایی و تلویزیونی او را بررسی کنیم متوجه این خواهیم شد که تنها نقاط مشترک کاراکتر های ایفا شده توسط او فقط فیزیک اوست و توانسته تم های مختلف را به خوبی و تفکیک شده از تمهای قبلی خود ایفا کند.او طرفدار تیم فوتبال استقلال تهران است.

حضور بهرام افشاری در سریال های تلویزیونی

پایتخت 2 به کارگردانی سیروس مقدم ساخته شده در سال 1391 و اکران در نوروز 1392

علی البدل به کارگردانی سیروس مقدم ساخته شده در سال 1395 و اکران در نوروز 1396

پایتخت 5 به کارگردانی سیروس مقدم ساخته شده در سال 1396 و اکران در نوروز 1397

حضور بهرام افشاری در سینما

عصبانی نیستم به کارگردانی رضا درمیشیان ساخته شده در سال 1392

ایران برگر به کارگردانی مسعود جعفری جوزانی ساخته شده در سال 1393

لانتوری به کارگردانی رضا درمیشیان ساخته شده در سال 1394

کارگر ساده نیازمندیم به کارگردانی منوچهر هادی ساخته شده در سال 1394

نیوکاسل به کارگردانی محمود قصابیان ساخته شده در سال 1395

آقای سانسور به کارگردانی علی جبارزاده ساخته شده در سال 1396

گفتگو با بهرام افشاری قدبلندترین بازیگر ایران در سال 1395

بخشی از گفت و گوی بهرام افشاری

گفتید سر فیلمبرداری بودید.

الآن در دامنه دو هزارمتری کوه های الوند در جاده اشتران هستیم و اگر کیفیت صدا خوب نیست به خاطر همین موقعیت ماست. ما داریم سریال علی البدل را کار می کنیم.حتماً درباره اش شنیده اید.

بله می دانم کار سیروس مقدم و بسیار پر بازیگر است.

بله ما دو ماه و نیم است در این سریال مشغولیم. الآن هم آقای هومن حاجی عبداللهی کنار من نشسته و مدام شوخی می کند. قبل از این ایشان داشتند با تلفن حرف می زدند که من اذیتشان کردم و حالا ایشان می خواهد انتقام بگیرد.

کار سینمایی چطور. «لانتوری» اکران شده است اما در پروژه دیگری هم حضورداشته اید؟

در سینما «کارگر ساده» را به کارگردانی منوچهر هادی کارکردم که تجربه خیلی خوبی بود. نمی خواهم از عبارت نقش اصلی یا نقش مکمل استفاده کنم چون هر نقشی قابلیت های خودش را دارد و به اندازه خودش مهم است اما در آن کار 40 روز فیلمبرداری داشتم. این کار برای فجر امسال آماده می شود. جدا از این یکسری فیلمنامه به دستم رسیده که در اسرع وقت درباره حضور در کار بعدی ام تصمیم گیری می کنم.

جوجه تیغی بهرام افشاری

نخستین بار افشاری نمایش "جوجه تیغی" را که یک مونولوگ بود در ایرانشهر به صحنه برد و با استقبال خوب مخاطبان مواجه شد. پس از آن این نمایش بارها تمدید شد و در تماشاخانه‌های دیگر نیز روی صحنه رفت. افشاری جوان که هنوز مثل امروز صاحب اسم و رسم نشده بود، با این نمایش نشان داد که توانایی‌هایش تا چه میزان است و تماشاگران نیز از کار او استقبال کردند.

حالا پس از گذشت چند سال در حالی که افشاری امروز تبدیل به یکی از ستارگان پولساز سینمای ایران شده است، بار دیگر تصمیم گرفته به صحنه برود و از غمی صحبت کند که بسیاری از هنرمندان گذشته و حال را درگیر خود کرده است.

او در ادامه نمایش قبلی، این بار طعنه به ماجرایی دیگر حول محور هنرمندان و بخصوص بازیگران زده است. پس از انقلاب بسیاری از هنرمندان بنابه شرایط موجود جامعه دیگر قادر به ادامه کار و فعالیت نبودند و بار سفر بستند و از کشور خارج شدند، اما حالا پس از گذشت سال‌ها و فضای متعادلی که شکل گرفته است، بسیاری علاقمند به حضور و بازگشت به وطن هستند اما این امر چندان میسر نیست و گاهی با حضور در کشور نیز نتوانسته‌اند آنطور که باید و شاید وارد عرصه کاری خود شوند و یا بعضا پس زده شده‌اند. علاوه بر این، بسیاری از بازیگران وطنی نیز با توجه به گسترش شبکه‌های اجتماعی امروز با دردسرهای ریز و درشتی مواجه هستند که همین آن‌ها را بیش از گذشته منزوی کرده است.

شایعه‌پردازی و ورود به زندگی خصوصی هنرمندان با توجه به گسترش و توسعه گوشی‌های موبایل و شبکه‌های اجتماعی باعث شده تا امروز بسیاری از هنرمندان با مشکلاتی مواجه شوند که شاید در واقعیت آنطور که عنوان شده نباشد. با نگاهی ساده و گذرا تنها به یکی از پلتفرم‌های مجازی خواهید دید چه میزان تیترهای فیک و قلابی درباره بازیگران برای گرفتن لایک و کامنت بیشتر دیده می‌شود و بعضا همین حواشی موجب بیکاری و خارج شدن از دور شهرت برای هنرمندان خواهد بود.

افشاری با دقت و جسارت به این موضوع پرداخته است و بازیگری را که در "جوجه تیغی" به دنبال شهرت بود، امروز در حالی نشان می‌دهد که به شهرت رسیده اما بنا به همین دلایل از دور خارج شده و از عزت به ذلت رسیده است.

نمایش هرچند از دکور خلوتی بهره برده و دوپرسوناژ بیشتر ندارد و قدرت نیز دست خود افشاری است، اما یک ضعف دارد و آنهم استفاده از میز بزرگی است که تنها آکسسوار صحنه است و دو پرسوناژ در دو سوی آن در مقابل یکدیگر قرار گرفته‌اند. طویل بودن این میز برای مخاطبی که در ردیف‌های ابتدایی نشسته است، آنقدر کار را سخت می‌کند که یا مجبور است سر برگرداند و دائم از این سو به آن سو پینگ پنگی نمایش را نگاه کند یا تنها به یک سمت خیره شود و گوشه دیگر را صرفا با شنیدن دنبال کند. به نوعی می‌توان گفت عمقی که کارگردان در چیدمان صحنه و میزانسن مدنظر دارد شاید تنها در ردیف‌های بالایی بتوان یافت و در ابتدا اینگونه نیست.

در مجموع  نمایش همانطور که در بخش اول آن ساده اما پرمغز بود، در این بخش نیز نگاهی جدی به  مقوله شهرت دارد و بدون اضافه گویی و شوخی‌های جنسی می‌تواند مخاطب را گاهی به خنده و گاهی به تفکر وادارد. قطعا اگر بتواند تلنگری به مخاطب بزند که به سرعت قضاوت نکند و هرآنچه را که در فضای مجازی دید باور نکند، می‌توان گفت افشاری وظیفه‌اش را به درستی انجام داده و به رسالت خود رسیده است.