چرا کوییک نخریم؟ | مشکلات فنی کوییک

بازار خودروی ایران را به واژه‌ای بهتر و مناسب مانند بیابان نمی‌توان تشبیه کرد. بیابانی که اکثریت مردم به سختی در آن تاب آورده و قادر به خرید خودرو هستند. البته بماند که کسانی بی نیاز و بی پروا از آب گل آلود ماهی‌هایی از جنس خاک ساخته و به اقلیتی خوش خیال می‌فروشند. بازاری که در آن خودرویی مانند کوییک به سقف آرزوی جوانانش تبدیل می‌شود. خودرویی که بسیاری از ما با توجه به شرایط اقتصادی از سر ناچاری و درماندگی آن را خریداری می‌کنیم. در عین حال مافیا خودرو کشور در پشت پرده و خوشحال از کسب سود و… بر طبل شادانه خود کوفته و اکثریت مردم را نادیده می‌گیرد. اما به راستی چرا کوییک نخریم؟ دلایل نخریدن کوییک چیست؟ مشکلات کوییک چیست؟ آیا کوییک ارزش خرید دارد؟

ایمنی پایین کوییک

ایمنی و امنیت سرنشینان خودرو برای خودروسازان ایرانی جزء اولویت‌های اختیاری است! یعنی خودروسازان ما ابتدا خودرو را ساخته و سپس به یاد امنیت سرنشینان می‌افتند. در این شرایط هم اگر دلشان سوخت و امکان دور زدن استانداردها وجود داشت؛ به راحتی آب خوردن با افزودن دو بادکنک و ورق‌هایی از جنس کاغذ، ایمنی کاذب را به مشتریان خود می‌فروشند. البته در صورت پرداخت پول بیشتر شاید کمی به استحکام بدنه و… افزودند تا اندکی از عذاب وجدان خود کاسته شود. کوییک هم از این قائده مستثنی نیست.  بدنه ضعیف و پوشال مانند این خودرو تنها اندکی نسبت به پراید قاتل بهتر است. ستون‌های A کوییک قادر به تحمل فشار ناشی از برخورد با سرعت 80 کیلومتر هم نیستند. فقدان سیستم کنترل پایداری و… در قرن بکارگیری تکنولوژی سطح 2 رانندگی خودکار خنده‌دار است. البته اگر هم چنین سیستمی در کوییک باشد؛ عملاً کار کردی نداشته و احتمالاً به مانند بادکنک‌های کیسه هوا نمای این خودرو، عملکردشان شانسی خواهد بود.

طراحی زشت و منسوخ کوییک

اگر بگوئیم که چهره پراید بهتر از کوییک بود؛ بی راه نرفته و گزاف نگفته‌ایم. کوییک از بدو تولد به دلیل چهره غیر منطقی خود به یکی از چالش‌های گروه خودروسازی سایپا تبدیل شد. این خودرو نوه تیبا بود و طبیعتاً باید زشتی آن محصول عجیب را به ارث ببرد. کوییک به دنبال القای حس جوانی پر شور و حال است. اما این جوان با قلبی فسرده و آزورده چیزی به غیر از خطوط اضافی در پیشانی خود ندارد. کناره‌های کوییک هم از تیبا به عاریت گرفته می‌شود. عقب خودرو نیز دست کمی از پیشانی آن ندارد. اوج خلاقیت و حیرت را می‌توان در محیط داخلی کوییک مشاهده کرد. جایی که از همان طراحی و المان‌های تیبا استفاده می‌شود. البته ناگفته نماند که سایپا با معرفی کوییک آر، اس و تمام زیر بم‌های مزبور بدنبال بروزرسانی کوییک بود. اما چگونه می‌توان یک زشت مطلق را زیبا کرد؟ حتماً به یاد اطلس افتادید! اما اطلس هم دست کمی از کوییک درماندۀ داستان ما ندارد.

کیفیت پایین کوییک

کیفیت برای خودروسازان بزرگ ایرانی مانند یک لطیفه است. از نظر آنها چیزی به نام کیفیت معنا و مفهومی ندارد. چون مردم مجبورند هر چیزی که آنها تولید می‌کنند، بخرند و باید خدا را بابت همین خودروهای اصطلاحاً ملی و داخلی شاکر هم باشند. در این میان کیفیت کوییک به عنوان خودرویی اقتصادی چیزی در حد و اندازه اسباب‌بازی‌های پلاستیکی خردسالان هم نیست. خریداران این خودرو به شکل مداوم از کیفیت رنگ بدنه و سپر، اقلام داخلی، ملزومات بدنه(چراغ و…)، قطعات الکتریکی و مکانیکی به همراه سایر اجزاء مانند صندلی‌ها و… شکایت می‌کنند. سایپا هم مثل همیشه با اشاره به قیمت اقتصادی، ضعف قطعه‌سازان، شرایط تحریم و… از پاسخگویی خودداری می‌کند.

مشکلات فنی

مگر می‌شود یک خودروی ایرانی را بدون مشکل فنی تصور کرد؟ سایپا هم به خوبی پایبندی خود به این اصل نامبارک را در کوییک نشان می‌دهد. خودرویی که از جمله مشکلات شایع آن باید به صفحه کلاچ معیوب، سختی تعویض دنده یک و دو، داغ شدن صفحه کلاچ، صدای بسیار زیاد پیشرانه در داخل کابین، تأخیر پدال گاز، مشکلات مرتبط به خنک‌کاری پیشرانه(ترموستات و…) اشاره کرد. البته مشکلات مرتبط به سیستم برقی کوییک مانند ضعف شیشه بالابرها، افت قدرت پیشرانه با روشن شدن لامپ‌ها و… را نباید از یاد ببریم. در هر حال ما با یک پراید مثلاً جدید روبرو هستیم. طبیعتاً هم باید مشکلات کوییک همانند پراید و تیبا باشد. اگر غیر از این بود؛ باید اعتراف می‌کردیم که درهای رحمت خداوند به روی خریداران باز شده و بالاخره آفتاب مشتری مداری در سایپا طلوع کرده است. اما زهی خیال باطل!

سواری پرایدی

از نظر ما سواری پراید هیچ تفاوتی نسبت به کوییک ندارد. همان میزان لرزش و کوبش سیستم تعلیق پراید را در کوییک هم تجربه می‌کنید. صدا در سرعت‌های بالا مانند یک سنفونی از کف تا سقف خودرو با روان سرنشینان بازی خواهد کرد. قطعات پلاستیکی خشک کوییک با صدای تق تق و خش خش، همراه همیشگی سرنشینان است. صندلی‌های عقب نیز کیفیتی در حد نیمکت‌های یک رستوران درجه 4 را برای سرنشینان ردیف دوم به ارمغان خواهند آورد. بماند که فضای پای کافی و… نیز برای سرنشینان این خودرو چیزی عجیب و محال در ذهنیت آنها است.